رد: شعرهاي گوناگون

من طرف mahshid الجمعة مارس 21, 2008 5:53 pm

بی تو بودن کار من نیست

تا دلت نرفته برگرد

ما که راهمون یکی بود

چرا جاده ما رو گم کرد!!!

و ... .

نمي دونم عشق مني

غرورم و نمي شكني

اسمان هم زمين بياد

تو فقط ماله مني

...

دوست دارم

دوست دارم

دوست دارم

من طرف mahshid الجمعة مارس 21, 2008 5:54 pm

دلم را جز تو کس دلبر نباشد

به جز شور توام در سر نباشد

دل من را تو عمداً مي کني تنگ

که تا جاي کس ديگر نباشد

من طرف mahshid الجمعة مارس 21, 2008 5:59 pm

توبه ها را بشکنید ، توبه ها را بشکنید

میخانه ها را وا کنید ای باده خواران

پیمانه را احیا کنید ای ميگساران

باده درساغرکنید توبه ی دیگر کنید

توبه ها را بشکنید ، توبه ها را بشکنید‌ ، آمد بهاران

توبه ها را بشکنید ، توبه ها را بشکنید ، آمد بهاران

یادی از آیین مستانی کنید

تا سحر پیمانه گردانی کنید

تا سحر معشوقه بازی های عرفانی کنید

مست پنهانی کنید ای بیقراران

توبه ها را بشکنید ، توبه ها را بشکنید ، آمد بهاران

توبه ها را بشکنید ، توبه ها را بشکنید ، آمد بهاران

عاشقان غوغا کنید بر دل شیدا کنید

یک نفس گر میتوان ساغر زدن

پس چرا اندیشه فردا کنید

پیمانه را احیا کنید ای بیقراران

توبه ها را بشکنید ، توبه ها را بشکنید ، آمد بهاران

توبه ها را بشکنید ، توبه ها را بشکنید ، آمد بهاران

من طرف mahshid الجمعة مارس 21, 2008 6:01 pm

برای تو می نویسم...

برای خلوت بی مونس زن شرقی

اگرچه عاشقانه اما... دلضربه های نسل ما را بغضی فروخورده به یغما برد که وارث باتوم و شلاق و زندان است.

برای تو می نویسم در یک انبوۀ تنهایی و چنان زخمه ای از دردهای تو به یادگار است که باور حتی ذره ای از آزادی را برایم سخت می کند.

و من باز به جان تو که خیلی تنهایی، تنهایم؛ مثل برگ وسط فصل زمستان...

با تازیانۀ آیه های الهی.

من نیز مثل تو وارث تکفیر و تفسیق رسولان بوده ام.

با دیدن سرنوشت تو، من به عدالت هم شک دارم.

من به ناموس زمین شک دارم...

این ترانه اگرچه بی وزن است اما من آنرا از بر کرده ام در سخت ترین دوران پارینه سنگی لبخند.

واژه ها مغضوبند.

واژه ها می گریند.

واژه ها در توبرۀ یک اندوه نفسگیر نیمه میرند...

واژه های انتها.

واژه های نانوشته خط خورده.

واژه های درد و تب.

برای تو می نویسم به رسم برای تو نوشتن و این فقط می تواند آغازی باشد برای ضیافت بغضها و بعد آن، حرفها، لبخندها و بوسه ها...

دل واژه های عزیز هم آغوشی.

این یک عاشقانۀ تلخ بود برای تو

زن غمگین مشرقی

به تو که ساده تر از یک مخاطبی به سبب بودنت.

من طرف mahshid الجمعة مارس 21, 2008 6:03 pm

ایستاده بودند

آنهنگام افراشته گان را رسم نبود

افکندن

...

آنان مهربان بودند

و ما بی تقوا

چاره در شمشیر دیدند

و رگ گردنمان

گفتند : شما منکرید آنچه معروف ماست

و حد زدند

آنگاه ستارۀ سعادت شبانه های ما

یک آه شد

که آنان به شنیدنش مشتاق

... و ما در زمزمه اش سخیف

به طعنه بستند شادی بلوغ را

وقتی که مادران کودکان خسته زاییدند

در بستر

هرزه گی

اعتیاد

خودکشی

گفتند: خفت قانون شما

و طعم قناعت بر سفرۀ حقیر شب

ممنوع است

آری ...

گفتند : بگویید : زندگی

بی آنکه حتی به اشتباه

حتی به یکی اشتباه بگویید :

آزادی

من طرف mahshid الجمعة مارس 21, 2008 6:04 pm

بهشت هست.

بهشت از دمی برای تو آغاز خواهد شد

که آهخندت،

خاموش وار،

خواهد گفت:

همین بود.

همین را می خواستم بگویم.

تمام شد.

اما نمی رسی.

اما همیشه

مانند این است

که کار روز مرهات این باشد

که بوسه بر دهانهی آتشفشان زنی؛

و دوزخِ فورانش را

عاشقانه

در آغوش بگیری؛

و از گدازههاش بنوشی.

یا . . .

مثلِ این است

که نهری از زهر

پیوسته در گلویت ریزد

و ریسمانی از افعی

بر گردن داشته باشی،

و خود

ــ که تا رها شوی از دوزخِ همارهوشِ خویش ــ

قصدِ مردن داشته باشی؛

اما نمیری؛

هرگز،

هرگز،

هرگز نمیری!

من طرف mahshid الجمعة مارس 21, 2008 6:14 pm

زیبایی را در کجا می جوییدو او را چگونه می یابید٬مگر آن گاه که او خود راه و راهبر

شما باشد؟

و چگونه از او سخن می گویید٬مگر آنگاه که او خود با فنده سخنان شما باشد؟

و زیبای نیاز نیست٬خوشی محض است.

زیبایی دلی است بر افروخته و روحی است سر مست شده.

زیبایی زندگی است٬آنگاه که پرده از رخسار پاک خود بر می دارد.

اما زندگی شمایید و پرده شما.

من طرف mahshid الجمعة مارس 21, 2008 6:16 pm

ای کسانی که مسئول مرگ من هستین دوست دارم

وقت مردنم چشمانم را باز بگذارید تا همه بدانند

چشم انتظار از این دنیا رفتم دستانم را از تابوت بیرون بگذارید

تا همه بدانند دست خالی از این دنیا رفتم مرا در تابوت سیاه

بگذارید تا همه بدانند هرچه سیاه بختی بود من کشیدم

قالب یخی بر سر مزارم بگذارید تا با اولین طلوع خورشید به جای یارم

بر سر مزارم آب شود زیرا می دانم او از مرگ من نیز با خبر نخواهد شد

من طرف mahshid الجمعة مارس 21, 2008 6:17 pm

سیاهی پرده کشیده بر دل خسته ام

ناتوان شدم دیگر از زیستن

از ماندن وساختن و سوختن

حتی مرا یارای رفتن نیست

چون نمی دانم ٬باید از کدام ره رفت

جاده را چگونه باید یافت

کوره راه را هم گم کرده ام

همه راهها در امتداد راهی دیگرند

راه اصلی را چگونه باید یافت

می دانم که باید رفت

اما از کدام راه

سیا هی پشت سیاهی

چه بد اقبالم من ٬که تا این حد ناتوانم.

من طرف mahshid الجمعة مارس 21, 2008 6:23 pm

آدمی دو قلب دارد

قلبی که از بودن آن با خبر است و قلبی که از حظورش بی خبر

قلبی که از آن با خبر است همان قلبی ست که در سینه می تپد

همان که گاهی می شکند

گاهی می گیرد و گاهی می سوزد

گاهی سنگ می شود و سخت و سیاه

و گاهی هم از دست می رود

با این دل است که عاشق می شویم

با این دل است که دعا می کنیم

با همین دل است که نفرین می کنیم

و گاهی وقت ها هم کینه می ورزیم

اما قلب دیگری هم هست.قلبی که از بودنش بی خبریم

این قلب اما در سینه جا نمی شود

و به جای اینکه بتپد.....می وزد و می بارد و می گردد و می تابد

این قلب نه می شکند نه میسوزد و نه می گیرد

سیاه و سنگ هم نمی شود

از دست هم نمی رود

زلال است و جاری

مثل رود و نسیم

و آنقدر سبک است که هیچ وقت هیچ جا نمی ماند

بالا می رود و بالا می رود و بین زمین و ملکوت می رقصد

این همان قلب است که وقتی تو نفرین می کنی او دعا می کند

وقتی تو بد می گویی و بیزاری او عشق می ورزد

وقتی تو می رنجی او می بخشد...

این قلب کار خودش را می کند

نه به احساست کاری دارد نه به تعلقات

نه به آنچه می گویی نه به آنچه می خواهی

و آدمها به خاطر همین دوست داشتنی اند

به خاطر قلب دیگرشان

به خاطر قلبی که از بودنش بی خبرند

من طرف mahshid الجمعة مارس 21, 2008 6:24 pm

اگه روزی مردم تابوتم را سیاه کنید تا همه بدانند سیاه بخت بودم.

بر روی سینه ام تکه یخی بگذارید تا به جای معشوقم برایم گریه کند.
چشمانم را باز بگذارید تا همه بدانند چشم انتظار معشوقم بودم .

واخرین خواسته ی من از شما اینکه دستانم را ببندید تا همه بدانند خواستم ولی نتوانستم

من طرف mahshid الجمعة مارس 21, 2008 6:25 pm

به نام او که بهترین نام هاست

آه ،چه شبها که سکوت فراق

از پشت پرده های سیاه عیان می شد

چشم ستاره شد و نور ماه

درهم شد و محو شد و نهان می شد

گویی که آن سیاه آسمان

نسیم مست با او در مدارا بود

هنوز آنشب نگاه خسته ای

ببام خانه های شهر پیدا بود

افق خالیست اما من پر از از ابرم

درختی در کنار راه می روید

در ان سوی چشم انتظاریها

درختی در کنارم راه می پوید

امشب ستاره ها هم در من چکیده اند

امشب به سوی توست دست نیایشم

امشب به پارسایی تو دل نهاده ام

امشب صفای عشقم و گرمای آتشم

نام تو بر لوح قلبم نقش بسته است

این خاتم وجود من ارزانی تو باد

دانم اگر چه پیشکشی بی ارزش است

شعرم به پاس لطف تو

قربانی تو باد

دریاب مرا

دلم ،تا سطح کبود امواج آب شور خشم گرفته، تو را می طلبید

(( اما تو را نیافت ))

دلم تا آنجایی که ماه ،با گامهای سنگین و غمناک از آسمان بالا می رفت !.... رفت

(( اما تو را ندید))

پس کجایی ای عشق جاوید من

دریاب مرا..........

من طرف mahshid الجمعة مارس 21, 2008 6:26 pm

سر شانه های راست [پیراهن سفید] تو قرمز قرمز شده بود.

قرمز دانه اناری...

اخر ان شب، همسر برناردو رژ لب قرمز دانه اناری زده بود..

شاید خواسته بود سفیدی لب هایش را پشت یک different lipstick پنهان کند.

سر شانه های چپ [پیراهن سفید] تو سیاه شده بود .

سیاه سیاه.....

اخر ان شب،من خط چشم مشکی پر رنگ کشیده بودم..

شاید خواسته بودم خستگی و بی روحی چشمانم را با یک خط پهن مشکی پر رنگ ، کم رنگ کنم.

یقه ی پیراهن سفید تو کرم رنگ شده بود.

اخر ان شب،همسر برناردو و من کرم پودر زیادی زده بودیم..

شاید خواسته بودیم سفیدی و زردی چهره هایمان را پشت کرم برنزه پنهان کنیم.

صورت تو تماما سیاه شده بود.

اخر ان شب،من ریمل سیاهی زده بودم ....Rich Black.....

[سیاه سیاه].....تاریک

برعکس خودت که همیشه سفید و روشن بودی.

ان شب با همه ی این سیاهی ها روشن تر هم شده بودی....

روشن تر از همیشه

و با ان چهره ی پر رنگ و لعاب پریده ات[!]،چه معصوم بودی....

من طرف mahshid الجمعة مارس 21, 2008 6:32 pm

شعر سفر

همه شب با دلم کسی می گوید
«سخت آشفته ای زديدارش
صبحدم با ستارگان سپید
می رود، می رود، نگهدارش»

من به بوی تو رفته از دنیا
بی خبر از فریب فرداها
روی مژگان نازکم می ریخت
چشمهای تو چون غبار طلا
تنم از حس دستهای تو داغ
گیسویم در تنفس تو رها
می شکفتم ز عشق و می گفتم
«هر که دلداده شد به دلدارش
ننشیند به قصد آزارش
برود، چشم من به دنبالش
برود، عشق من نگهدارش»

آه، اکنون تو رفته ای و غروب
سایه می گسترد به سینهء راه
نرم نرمک خدای تیرهء غم
می نهد پا به معبد نگهم
می نویسد به روی هر دیوار
آیه هائی همه سیاه سیاه

من طرف mahshid الجمعة مارس 21, 2008 6:33 pm

شادم که در شرار تو می سوزم

شادم که در خیال تو می سوزم

شادم که بعد وصل تو باز این سان

در عشق بی زوال تو می گریم

پنداشتی که چون زتو بگسستم

دیگر مرا خیال تو در سر نیست

اما چه گویمت که جز این آتش

بر جان من شراره دیگر نیست

اما من آن شکوفه اندوهم

کز شاخه یاد تو می رویم

شبها تو را به گوشه تنهایی

در یاد آشنای تو می جویم

من طرف mahshid الجمعة مارس 21, 2008 6:34 pm

همه شب با دلم کسی میگفت

سخت آشفته ای زدیدارش

صبح دم با ستارگان سپید

می رود ٬میرود نگه دارش

من به بوی تو رفته از دنیا

بی خبر از فریب فرداها

روی مژگان نازکم می ریخت

چشم های تو چون غبار طلا

تنم از حس دستهای تو داغ

گیسویم در تنفس تور ها

می شکفتم ز عشق و می گفتم

هر که دلداده شد به دلدارش

ننشیند به قصد ازارش

برود چشم من به دنبالش

برود عشق من نگه دارش

من طرف mahshid الجمعة مارس 21, 2008 6:36 pm

بارون رو قلب شیشه ها

هی جا می ذاره رد پا

مثل تو که رو قلب من پا را گذاشتی بی صدا

هنوز وقتی بارون میاد

دلم عشق تو را میخواد

می گم به هر قطره بارون بگین به دیدنم بیاد

یادت میاد رو قلب من

هی تازیانه می زدی

برای رفتن به هر در و به هر بهانه میزدی

شیشه دلش می لرزه

مثل قلب من تو سینه

راستی چرا کسی نبود قلب من را ببینه

همه میگن بذار بره

دوباره بر میگرده

نمی دونن عاشقم و نقشی نداره کینه

من طرف mahshid الجمعة مارس 21, 2008 6:39 pm

دوست آشفتگی ما میخواهد

عشق بر ما همه باران بلا میخواهد

آنچه از دوست رسد جان ز خدا میخواهد

و آنچه را عشق دهد ٬دل به دعا میخواهد

پیر ما غسل به خوناب جگر فرمود

که دل آئینه عشق است صفا میخواهد

من طرف mahshid الجمعة مارس 21, 2008 6:40 pm

ای عشق شکسته ایم مشکن ما را

این گونه به خاک ره نیفکن ما را

ما در تو به چشم دوستی میبینیم

ای دوست مبین به چشم دشمن ما را

من طرف mahshid الجمعة مارس 21, 2008 6:40 pm

ای عشق پناه گاه پنداشتمت

ای چاه نهفته!راه پنداشتمت

ای چشم سیاه ٬آه ای چشم سیاه

آتش بودی و نگاه پنداشتمت

من طرف mahshid الجمعة مارس 21, 2008 6:41 pm

ای عشق در آتش تو فریاد خوش است

هرکسی که در آتش تو افتاد خوش است

بیداد خوش است از تو ٬وز هستی ما

خاکسنرکی سپرده بر باد خوش است

من طرف mahshid الجمعة مارس 21, 2008 6:43 pm

كاش ميشد دوباره مي امد

روزهاي خوش تماشايي

كاش جاري درون دل ميشد

بانگ عشقي زلال و دريايي

كاش در پهن دشت دل مي رست

سبزه هاي اميد صحرايي

كاش در كوچه هاي دلها نيز

رود ميشد صفير زيبايي

روي لبها دوباره ميروئيد

غنچه هاي گل شكوفايي

دست دلها به هم گره ميخورد

سينه ها نيز باغ شيدايي

كاش دلها دوباره مي خواندند

تا هماره سرود مانايي

من طرف mahshid الجمعة مارس 21, 2008 6:44 pm

من نی نوازم ٬من نی نوازم

شبهای هجران نی مینوازم

نیرنگ هستی شد دایه من

شکسته رنگی پیرایه من

فقر است هر جند همسایه من

عشق و جنون است سرمایه من

من طرف mahshid الجمعة مارس 21, 2008 6:44 pm

سکوت شهر شب غم داره امشب

دلم دنیای ماتم داره امشب

بیا بنشین کنارم عاشقانه

که بزم من تو را کم داره امشب

من طرف mahshid الجمعة مارس 21, 2008 6:45 pm

تو آهنگ جدایی ساز کردی

مرا با مرغ عشق همراز کردی

چو دیدی غیر تو یاری ندارم

بریدی از من و صد ناز کردی