شعرهاي گوناگون

از این جا که پر از غمه خسته شدم می خوام برم



قلبم و که دادم به تودیگه باید پس بگیرم



موندن هـــــــرگز؛ خداحــــــافظ



دیگه میرم ...



اگه یه روز دردای دنیا بریزه تو قلب ما



ستاره ها خاموش بشن تو آسمون شب من



من میـــــــــمیرم ؛ دیگه میرم ...



خداحافظ ؛ دیگه رفتم پایان ثانیه منم



هر جایی ساعت ببینم عقربه هاش و می شکنم



حتی نشد واسه یه بار من بدی هات و خوب کنم



خورشید و کشتم تا دیگه خودم به جات غروب کنم



دل می سوزه ازم نخواه بیشتر از این اسیر این قفس باشم



هیچی نمونده از دلم خاکستر تو آتیشم



ریزه ریزه دل می سوزه ...



خسته شدم ، دلم گرفته این روزا



غم خونه کرده تو صــــــــدام ....



بارون غصه انگار می باره تو ترانه هام



عــــــاشق بودم خسته شدم ...



خسته شدم دیگه میرم ، گریه نکن



دل بیا بریم از عشق دیگه نگیم



درد عشقی که کشـــــــیدیم



....جز خدا به کسی نگیم....



** ** ** ** ** ** ** ** ** ** **

می دونم سرت شلوغه نگو نه



دیگه عشق تو دروغه نگو نه



می دونم ستاره های عشق تو



دیگه سرد و بی فروغه نگو نه



من از اون چشمات این و خوب می دونم



تو دلت یه چند روزی رو مهمونم



اگه گنج قارون و بهت بدم



دست من نمک نداره می دونم



می دونم دوسم نداری نگو نه



یه عشق دیگه ای داری نگو نه



می دونم یه روزی از همین روزا



می ری و تنهام می زاری نگو نه



با غریبه ها نشستی نگو نه



صد دفعه توبه شکستی نگو نه



با دل عاشق وبی قرار من



عهد عاشقی نبستی نگو نه



نگو درس عاشقی نمی دونی



تو که قصه ی من و خوب می دونی



تو شبا چند تا ستارره بشمارم



یه ذره این دل و قابل بدونی



می دونم دوسم نداری نگو نه



یه عشق دیگه ای داری نگو نه



می دونم یه روزی از همین روزا





می ری و تنهام میزاری نگو نه





می دونم دوسم نداری نگو نه



یه عشق دیگه ای داری نگو نه





می دونم یه روزی از همین روزا





می ری و تنهام میزاری نگو نه

عشق کدوم غریبه یهو به جونت افتاد



چی شد که خیلی ساده عشقم و بردی از یاد



قلبم و بی تفاوت له کردی زیر پاهاش



گول نگاشو خوردی یا که فریب حرفاش



آهای خبر نداری دلم داره میمیره



همدم بی کسی هات تو بی کسی اسیره



بهش بگین هنوزم جاش خالی تو خونم



بگین هنوز داد میزنم برگرد دردت به جونم



برگرد دردت به جونم



رفتم زیادت اما بدون نرفتی از یاد



ندیدی وقتی رفتی واسه تو دست تکون داد



هرکی رسیده از راه بهم می گه دیوونم



آخه ورد زبوونمه برگرد دردت به جونم



برگرد دردت به جونم



دلت چه جوری اومد بگذری خیلی ساده



تنهاش گذاشتی اما دل به کسی نداده



هیچ از خودت می پرسی عاقبتم چی می شه



نه مرده ام نه زنده ؛ زنده به گور همیشه



زنده به گور همیشه



آهای خبر نداری دلم داره میمیره



همدم بی کسی هات تو بی کسی اسیره



بهش بگین هنوزم جاش خالی تو خونم



بگین هنوز داد میزنم برگرد دردت به جونم

برو دیگه کاری باهات ندارم از خیر عشق تو دیگه گذشتم

تو صف هر چی آدم بی وفاســت یه جا بگیر اسم تورم نوشتم

خدا کنه یکی بیاد یه روزی حالت و یک جور بگیره بسوزی

که قدر عشق من و تو بدونی چش به چش هر عاشقی ندوزی

من که ازت نمی گذرم می دونی تو رو به اون بالا سری سپردم

یادم میاد همون روزای اول گول نگاه و سادگیت و خوردم

خدا کنه یکی بیاد یه روزی حالت و یک جور بگیره بسوزی

که قدر عشق من و تو بدونی چش به چش هر عاشقی ندوزی

زندگی
هر کس را خواندم مرا از ياد برد ، هر کس را جستم مرا گم کرد و هر کس را بخشيدم مرا شکست ، زندگی همين است، آمدن برای رفتن ، زيستن برای زنده بودن ، گشتن برای نيافتن ، خواستن براي نرسيدن

من اما آمده ام تا بمانم ، زندگی کنم ، شاد باشم و برسم به سپيده دم خوشبختی

آنجا که نور اميد حنجره سازم را نوازش می کند و ياد خدا نگين قلبم می شود .

در ايستگاه لحظه ها ))

نه اين كه حوصله اي نيست از تو دلگيرم

اگر ز دلهره ترديد عاشقي سيرم

تمام شهر پر است از هجوم شايعه ها

عجيب شايعه يي ... اين كه بي تو ميميرم

گناه از تو و من نيست ، زندگي اين بود

نوشته شده است جدايي به برگ تقديرم

كتاب زندگي من پر است از وحشت

نخواه تا كه بخوانم تو را به تفسيرم

در ازدحام خيابان ، تو گم شدي و هنوز

در ايستگاه لحظه ها به زنجيرم هنوز

تو رفتي و چمدانت هنوز جا مانده است

خدا كند كه بيايي وگرنه ميميرم

ساحل دلتنگی


تنها و خسته بر ساحل دلتنگي نشسته ام ، خيره بر امواج دريا ، روي ماهت در آسمان قلبم لبخند مي زند و چشمانم از شوق ديدنت باراني مي شود .چرا مرا راهي به سوي كوچه باغ مهرباني ات نيست ؟ چرا پشت حصار فاصله ها تنها مانده ام ؟ چرا دستم از دامانت كوتاه است ؟ شايد كوتاهي از خودم باشد ، اما مي دانم تو بزرگوارتر از آني كه اين غريب خسته را در غربت دلتنگي تنها بگذاري .

ثانيه هاي بي كسي

بي تو تموم لحظه هام پر از غصه و غمه

يه روز ميام به ديدنت هر چي ببينمت بازم كمه

نمي رسه به گوش تو صداي فرياد دلم

يه روز مي فهمي دردمو، كه زير خاكم و گِلم

اشك چشاتو مي بينم دل تو هم پر از غمه

دوري هم بد درديه ، اما دلامون با همه

رو تو بكن سمت خدا ، بيا خدا خدا بكن

بيا يه بار هم كه شده ، زير پاتو نگاه بكن

يواش يواش تموم ميشه ثانيه هاي بي كسي

اگه تحمل بكني يه روز به دريا مي رسي

تنها عشق تو
بودنم را هيچكس باور نداشت هيچكس كاري به كار من نداشت بنويسيد بعد مرگم روي سنگ با خطوطي نرم و زيبا و قشنگ ، او كه خوابيده است در اين گور سرد بودنش را هيچكس باور نكرد كاش قلبم درد تنهايي نداشت چهره ام هرگز پريشاني نداشت كاش مي شد راه سرد عشق را بي اختيار پيمود و قرباني نداشت اگر مرداب بودم و سبز ، غمي نبود .

اگر عشق بودم و قرمز حرفي نمي ماند . تو شبي و من روز مي خواهم ، تو ستاره اي و من خورشيد طلب كرده ام ، آسماني شدم با هزاران قلب پاره

كاش يك قلب داشتم

فقط تو بودي و تنها عشق تو

طوريم نيست خرد و خميرم ، فقط همين

كم مانده است بي تو بميرم ، فقط همين

از هر چه هست و نيست گذشتم ولي هنوز

در مرز چشمهاي تو گيرم ، فقط همين

شاعر شدم كه لال نميرم ، فقط همين

خسته شدم

خسته شدم از تمام اين محبتهاي دروغين

خسته شدم از مردماني كه صورتك هاي زيبايند و آلوده به سيرت هاي ناپاك دارند

خسته شدم از تمام چيزي كه اسمش دوستي است و بر آن تنها سايه اي از نيازهاي ما افتاده

ديگر خسته شدم ، خسته ي خسته

رصد
درياي خوشی ها و شادکامی هايم در پی قسمت خشكيد و زندگی ام به كويري خشک مبدل شد . مثل گون، برای قطره های باران محبت بی قراری می کنم و هر دم با نسيم ، نامه اشتياقم را جار می زنم و تنهانی ام را فريادم می زنم تا شايد رهگذری عاشق به کوير زندگی ام بيايد و با تلسکوپ نگاه در کهکشان احساسم کند و ستاره های صداقت و محبت و ماه سادگی را رصد کند

خواهم مُرد

بی تو يک روز در اين فاصله ها خواهم مُرد

مثل يه بيت ته قافيه ها خواهم مُرد

تو که رفتی همه ثانيه ها سايه شدند

سايه در سايه آن ثانيه ها خواهم مُرد

شعله ها بی تو ز بی رنگی دريا گفتند

موج در موج در اين خاطره ها خواهم مُرد

گم شدم در قدم دوری چشمان بهار

بی تو يه روز در اين فاصله ها خواهم مُرد

مدتي است كه دلم گرفته ، صدايم لرزان شده ، چيزي در گلويم به صفحه قلبم مي كوبد و مي گويد اشك بريز ، اشك بريز ...

تو رفتي و من باز تنها شدم ، راستي تنهايي را در چه مي بيني ؟ در بي كسي ، در

بي زباني ... تو رفتي و من به يادت ، با باغچه گل محمدي ، با حياط خانه ،

با ميز و صندلي چوبي ، همدم و همزبان شدم ، بيا كه دل تنگ توام ،

فراموش نكن ، دل شكسته ام را فراموش نكن

هميشه با خودم فكر مي كنم در هر رهگذري تو را مي بينم و با تواني كه از دوستي ها مي گيرم از كنارت مي گذرم من به ياد تو هستم ، تو هم مرا در ياد خود داشته باش

نام مرا به خاطر بسپار

بر تنه تمام درختان جنگلي

نام تو را به ناخن بر كندم

اكنون تو را تمام درختان

با نام مي شناسند

نام تو را به گرده گور و گوزن

با ناخن پلنگان نوشتم

اكنون تو را تمام پلنگان كوه ها

اكنون تو را تمام گوزن هاي زرد موي

با نام مي شناسند

ديگر نام تو را تمام درختان

با بهار زمزمه خواهند كرد

و مرغ هاي خوش خوان

صبح بهار نام تو را

به جوجه هاي كوچك خود ياد خواهند داد

اي بي خيال مانده ز من ، دوست

ديگر تو را زمين و زمان

از بركت جنون نجيب من

با نام مي شناسند

اي آهوي رمنده صحراي خاطره

در واپسين غروب بهار

نام مرا بخاطر بسپار

چقدر خوب و روشن است نماي چشم هاي تو

نمي رسد ستاره اي به پاي چشم هاي تو

به ماه خيره مي شوم فقط و گريه مي كنم

دلم كه تنگ مي شود براي چشم هاي تو

و هي مرور مي كنم نگاه اول تو را

و اگر نمي رسد به من صداي چشم هاي تو

تو تا پلك مي زني به سجده مي رود دلم

به پيشگاه اعظم خداي چشم هاي تو

شبي خراب مي شود حصار هاي فاصله

و آب مي شود دلم به پاي چشم هاي تو

من به تو محتاجم
من به تو محتاجم

مي توانم كه به خاصيت چشمان تو انديشه كنم

و به عمقي كه در آن دنيايي است ....

من توانايي احساس حضورت را هم

از خدا ياد گرفتم اينك

و حضورت كه برام ابدي است

گرچه از فاصله ها واهمه هايي دارم

كه دورنم باقي است ...

و تو از گوشه تاريك جهاني مخدوش

عاقبت مي آيي

و مرا خواهي برد

به بهشتي كه در آن

جاي حسرت خالي است ...

كسي نيست كه از آزارم

حس شادي گيرد

تو مرا باور كن

و يك دانه اميد ، كه در خاك زمان مدفون است

آبي از عشق اساطيري خود اهدا كن

تا جلايي گيرد رنگ ماتمزده زندگي ام ...

من كه از دورترين نقطه هستي

به تو رو آوردم

و برايت هر شب

خواب معصوميتم را حتي

به گناه آلودم

و در آن روز كه مي خنديدم

چه عجب بود نگاهت بر من

من از آن مي ترسم

دسته گلهاي سپيدي كه برايت چيدم

رنگ زردي گيرند

من به تو محتاجم ...

من / عشق

پاك يعني

سرزمين لحظه

يعني بيداد

عشق من

باختن عشق

جان يعني

زندگي ليلي و

قمار مجنون

در عشق يعني ... شدن

ساختن عشق

دل يعني

كلبه وامق و

يعني عذرا

عشق شدن

من عشق

فرداي يعني

كودك مسجد

يعني الاقصي

عشق / من



عشق آميختن افروختن

يعني به هم عشق سوختن

چشمهاي يكجا يعني كردن

پر ز و غم دردهاي گريه

خون/ درد بيشمار



عشق من

يعني الاسرار

كلبه مخزن

اسرار يعني

هيچ کس از حال ما پرسيد؟ نه! هيچ کس اندوه مارا ديد؟ نه!

هيچ کس اشکی برای ما نريخت هر که با ما بود از ما می گريخت

چند روزی هست حالم ديدنیست حال من از اين و آن پرسيدنيست

گاه بر روی زمين زل می زنم گاه بر حافظ تفاءل می زنم

حافظ ديوانه فالم را گرفت يک غزل آمد که حالم را گرفت:

" ما زياران چشم ياری داشتيم خود غلط بود آنچه می پنداشتيم

کاش بودی و با من درد دل میکردی ؛ کاش بودی و مثل گذشته به من امید

میدادی.... مرا با ان صدای مهربانت آرام میکردی ؛ مرا با آن کلام رویاییت

درمان میکردی.... همان کلامی که گویا مدتی است فراموش کرده ای

و دیگر بر زبان نمی آوری.... اما من هنوز هم به تو میگویم آن کلام مقدس را .....!

دوستت دارم عزیزم... زندگی بدون تو همین است .... دلتنگی ؛ غم ؛ غصه ؛

گریه ! زندگی بدون تو همین است .... یک دل ابری و گرفته و یک عالمه درد در

دل! همانی قلبی که با حضورت یک خانه سرخ و پر از صفا و صمیمیت شده بود

اینک یک ویرانه شده ؛ که در آن ویرانه یک پنجره شکسته و بسته رو به خوشبختی

یک قاب شکسته از عکس تو و یک دنیا دلتنگی است......

دلم بدجور گرفته است ؛ دلی که دیگر حتی با بهانه های چشمانم نیز آرام

نمی شود! چشمانم از من شاکی اند ؛

قلبم مرا نفرین میکند و دستانم تشنه گرفتن دستان مهربان تو اند!

با خیال تو به سر بردن اگر هست گناه...

با خبر باش

که من غرق گناهم هر شب

هر کاری که می کنم به خاطر توست


و هر چه که دارم تو به من داده ای

تمامی حرفهایت لبریز از عشق است

و تنها پناهگاه من آغوش توست

تمام آرزوهایم

و همه چیز در گذشته و آینده ام برای توست

تمام آن چیزهایی که دوستشان دارم

بتو ختم می شوند

وقتی تو آمدی و دست نيازت را به سويم دراز کردی ، گفتم


ــ از قفس چه می دانی ؟ گفتی : آزادی



ــ از تنهايی ؟ گفتی : همزبانی



ــ از محبت؟: عشق



ــ از دوستی ؟ : صداقت



ــ از بهار؟: طراوت



ــ از سفر؟: انتظار



ــ از جدایی؟:؟؟؟؟؟؟؟؟؟:............



باز هم گفتم جدايی ؟ سکوت تو مرا شکست و به گريه انداخت

.

به چشمانت نگاه کردم و گفتم بگو ... تو آغوش به رويم گشودی و



گفتی:



جدايی ، هرگز ... بی تو من می ميرم.......

از روز هـــــــایت شـتابان گـذر مکـن>که در التهاب این شتاب >نه تنـــها نقطه ی سـر آغـاز خویــــش که حتــی سر منـزل خـــود را گــــم کنــــــیزنـدگـــــــی مســابقــه نیـــسـت >زنــدگــــــی یـک سفـــر اســـــتو تـــــــو آن مســــافــــری بــــــاشکـه در هـــر گامـــش ترنــــــم خوش لـــحظــه ها جاری ســـت....در پناه معبد عشق

کاش میشد فقط یه بار واسه دلم سایه بودی هر جا که دلم میرفت تو واسش همسایه بودی کاش میشد توی دلم یه مرغ دریایی بودی توی درای دلم همیشه آفتابی بودی کاش میتونستم نگاهتو اسیر این دل بکنم اما نشد تو رفتی و دلم گرفتار نگاهت هنوز اسیر نشد نگاه تو تو کنج خونه ی دلم مثل پرستو اومدی یه روز توخلوت دلم آشیونه ساختی , پاییز رسید پر کشیدی از خونه ی دلم ببین هنوز به یادت من شبا یه فال حافظ میگیرم!چشمم به آسمونه وشعرای غمگینی میگمدرسته که جات خالیهاما صدای گرم تو خلوت تنهایی ام واسه همیشه باقیه